We voeren oorlog in Oekraïne om de vrijheid en soevereiniteit van dat land te verdedigen. Maar wat als we in werkelijkheid tientallen miljarden euro’s van burgers overhevelen naar overheden en wapenleveranciers? Geld waarmee nóg meer soldaten nóg eens tienduizenden extra doden zullen veroorzaken?

Wat als we een groot deel van onze welvaart offeren om een mogelijke ‘klimaatcatastrofe’ over tachtig jaar te voorkomen, maar daarmee nú een zekere catastrofe over ons afroepen?

Toen corona drie jaar geleden ten tonele verscheen, werd ons van alles voorgehouden als het goede, het nodige en het enige moreel verantwoorde. Ouderen stierven alleen; speeltuinen werden gesloten; zaken gingen failliet; mensen lieten zich vaccineren voor een cafébezoekje; en mensen die kritische vragen stelden, werden weggezet als immorele egoïsten. Wat als dat eigenlijk helemaal niets goeds heeft gebracht, maar wel vreselijk veel heeft gekost?

Noordhoek is hoopvol, want hij ziet dat gelukkig steeds meer mensen doorhebben wat er aan de hand is en hoe zij worden bespeeld door overheden en de media. Hen wacht een belangrijke taak. “Niet die enkeling, maar het wegkijken, zwijgen en het ‘liever focussen op wat nog wél kan’ van de grote meerderheid, dát is waarom vreselijke dingen gewoon worden en desastreuze gevolgen kunnen hebben,” zegt hij.

“Laten we opstaan,” roept hij daarom op. “Laten we niet meer meedoen.”