weergaven10 jul. 2021Er gebeurde van alles bij het CDA de afgelopen jaren. En de verkiezingsuitslag viel ook nog eens tegen. Daar is al van alles over gezegd en geschreven. Maar wat gebeurde er achter de schermen? En waar ligt de toekomst van Omtzigt? Onze politieke verslaggevers Nynke de Zoeten en Jorn Jonker vertellen het je in deze video. Het (bikkelharde) rapport van de commissie-Spies is er inmiddels. De conclusies liegen er niet om: van wantrouwen binnen de partij tot een interne strijd, de details lees je hier: https://nos.nl/artikel/2388747-cda-co….
Nadat hij bekend werd met zijn theorie over massavorming in coronatijd, is er veel gebeurd met Mattias Desmet. Hij tourde door Amerika, maar kreeg ook veel kritiek, zowel van de gevestigde orde als van de tegenbeweging. Tijd voor een gesprek dus!
Mattias Desmet is professor klinische psychologie aan de Universiteit Gent en groeide in korte tijd uit tot een boegbeeld van de corona-kritische tegenbeweging in de Lage Landen. Zijn theorie over de rol van massavorming in de coronatijd deed vele ogen openen. Volgens Desmet stevenen westerse samenlevingen af op een vorm van totalitarisme.
Hij publiceerde het boek ‘Psychologie van het totalitarisme’, dat inmiddels in de achtste druk over de toonbank gaat. Nadat het in het Engels verscheen, leerde het buitenland Desmet ook goed kennen.
Amerikaanse tournee
Het leidde tot een tournee door de Verenigde Staten, waar hij onder meer sprak met Fox News-presentator Tucker Carlson en Alex Jones van Infowars. Vooral zijn optreden bij Infowars kwam Desmet op kritiek te staan, want Jones is niet onomstreden. Critici rekenen hem aan dat hij daarmee een ‘complotdenker’ legitimeerde, maar Desmet ziet dat anders. “De basis van een menselijke, niet-gepolariseerde samenleving is dat men bereid is om met iedereen te spreken. Als je een persoon bestempelt als iemand waar niet mee gesproken mag worden, dan ontmenselijk je diegene en voedt je de polarisatie,” zegt hij in een boeiend gesprek met programmamaker Flavio Pasquino.
Smeercampagne
Na zijn interview bij Jones kreeg Desmet nog meer modder over zich heen. Collega-wetenschappers vielen over het feit dat hij bij Jones had gezegd dat hij met eigen ogen had gezien hoe dokters een openhartoperatie uitvoerden zonder dat de patiënt verdoofd was – hij was slechts onder hypnose gebracht. Dat klopte niet en hoewel Desmet zijn fout snel corrigeerde, leek dit het startschot voor een smeercampagne.
Twee van zijn studenten spraken anoniem met de media en beschuldigden hem van indoctrinatie en het niet dulden van andere meningen. Aan Pasquino legt hij uit waarom hier volgens hem niets van klopt.
Menselijkheid
Ook vanuit de tegenbeweging was er kritiek op Desmet. Met zijn theorie over massavorming zou hij de schuld te veel bij de bevolking leggen en de verantwoordelijke elites een vrijgeleide geven. Hij zou daarom controlled opposition zijn. Dit leidde tot een opvallende tegenstelling, volgens Desmet. “Binnen de mainstream media word ik vaak weggezet als ‘complotdenker’ en door een deel van de – wat meer extreme – tegenbeweging word ik juist verweten te ontkennen dat het een complot is.” Volgens Desmet is het echter een samenspel van kwaadwillende elites en een daarvoor ontvankelijke bevolking.
De tegenbeweging zou er volgens hem goed aan doen om de krachten te bundelen om versplintering te voorkomen – en vooral ook open te blijven staan voor andersdenkenden. “Als de tegenbeweging écht succesvol wil zijn en werkelijk iets nieuws wil realiseren voor mens en maatschappij, dan moeten we radicaal durven gaan voor menselijkheid.”
Geweld is geen optie, volgens Desmet. “Een gewelddadige revolutie zou het einde betekenen van de tegenbeweging. Ten eerste omdat de kans gigantisch klein is dat dit slaagt. Daarnaast kan een dominant systeem niets beter controleren dan geweld bij zijn oppositie.”
Geplaatst op 09 oktober 2022 • Aanpassing geleden door maurice
Samenvatting van het artikel
Hoe populairder Mattias Desmet werd, hoe meer er in Vlaanderen geprobeerd werd hem “kalt te stellen”. Uit zijn reactie hierop zijn heel goed de patronen op te maken, hoe men onwelgevallige informatie, zoals ik die ook geef, en de boodschapper(s) behandelt. Waarbij iedere vorm van debat laf wordt ontweken.
Lees volledig artikel: Zo werd Mattias Desmet ‘kaltgestelt’
Leestijd: 10minuten
Zo herkenbaar
In de zomer van 2021 waren in Spanje de opnames van de eerste documentaire-serie van Tegenwind. Onder de vijf andere hoofdpersonen was Prof. Mattias Desmet. Begin 2021 had ik al een podcast met hem opgenomen, omdat ik een aantal interessante artikelen had gelezen van deze Professor in de psychologie. Dankzij zijn beschrijving van het begrip “massavorming” begreep ik beter wat zich sinds maart 2020 aan het afspelen was.
Begin dit jaar kwam hij met een boek hierover. Het werd in 10 talen vertaald en werd in de VS populair. Mede omvat Robert Malone daar in een interview lovend over had gesproken. Mattias werd door verschillende kanalen in de VS uitgebreid geïnterviewd. Daarnaast won de documentaire-serie ook nog een grote publieksprijs in Vlaanderen, die Desmet en de regisseur Sanders in ontvangst namen.
Dit alles leidde in België tot een massale campagne om Mattias Desmet in diskrediet te brengen. Een manier van aanpak, die – in een andere verschijningsvorm – in Nederland ook met mij is gebeurd. Met halve feiten of hele onzin komen. Louter om de boodschap zelf niet te hoeven horen. En wat men zeker ontwijkt is het debet. Want men weet dat met als men echt in debat zou gaan, men alleen maar kan verliezen.
Mattias heeft op doorbraak.be een inhoudelijke reactie geschreven over de wijze waarop hij aangevallen is en hoe hij juist wel het debat zou willen. Hoewel er een aantal onderdelen in staan, die specifiek voor de Belgische situatie gelden, is zijn hele reactie, leerzaam om te lezen. Omdat het zo goed de processen beschrijft, die we de laatste 2,5 jaar hebben gezien en waar ik ook zo heb tegen proberen te strijden.
De titel van zijn reactie is:
Mijn milde j’accuse
door Mattias Desmet
De laatste weken werd een waar offensief tegen me ingezet in de Vlaamse media. Ik werd in Vlaamse kranten een leugenaar genoemd, iemand die zijn studenten indoctrineert, een propagandist, een prediker voor extreemrechts, een complotdenker en zo nog een paar van die dingen. Ik heb rustig geluisterd naar iedere stem die zich geroepen voelde om zich uit te spreken. Ik heb de indruk dat iedereen voorlopig het zijne wat gezegd heeft. Nu ga ik zelf spreken.
Ik doe dat omdat ik tenslotte toch vind dat ik recht van spreken heb in een verhaal dat over mij gaat. De media zijn het daar blijkbaar niet helemaal mee eens. Zo gretig als ze over mij spreken, zo hardnekkig weigeren ze met mij te spreken. Is dit nochtans niet één van de grondregels van menselijkheid? Doe geen al te verregaande uitspraken over iemand zonder dat je die persoon de kans hebt gegeven om zijn verhaal te brengen?
Remmingen en factchecks
De media hadden al langer een bepaalde geremdheid tegenover mij. Ze bleven bijvoorbeeld ongemakkelijk stil toen mijn boek in de eerste helft van dit jaar in tien talen werd vertaald en er tienduizenden exemplaren van werden verkocht. Waarom? Misschien hierom: de bevolking moest het maar eens serieus beginnen nemen dat de coronacrisis vooral een maatschappelijk-psychologische crisis is die mogelijk de overgang naar een technocratisch systeem markeert. Een systeem waarin de overheid het beslissingsrecht over het lichaam van haar burgers meer en meer zal proberen claimen en meer privéruimte zal controleren en beheersen.
De factcheckers moesten met lede ogen toezien hoe meer en meer mensen oor kregen naar wat ik te zeggen had, zonder dat zij daar veel invloed op leken te hebben.
Influencers aanpakken
Op sociale media werd ook campagne gevoerd tegen mij. En dat mag je letterlijk nemen, zo blijkt uit recente gegevens van journalist Luc De Wandel. In een besloten groepje met freelance-medewerkers en factcheckers verbonden aan mainstreamkranten, liet men er geen twijfel over bestaan: de influencers in de zogenaamde ‘covidkritische beweging’ moeten eruit. En het ging dan bijvoorbeeld over Lieven Annemans, Sam Brokken en mezelf. Het groepje opereerde bij voorkeur anoniem, met een heuse website waarop zogenaamde ‘verontruste, anonieme burgers’ publicaties van dissidente influencers verdacht maakten.
Toen ik de publieksprijs van de Ultima’s in ontvangst nam, kon ik twee zinnen zeggen alvorens ik van het podium werd begeleid, dit in tegenstelling tot alle andere laureaten die om en bij de tien minuten kregen om hun verhaal te brengen.
Alex Jones
Eind augustus veranderde er nog iets. Ik werd uitgenodigd bij de Amerikaanse opiniemaker en journalist Tucker Carlson om een vol uur over mijn boek te spreken. Dat is niet niks natuurlijk. Dit praatprogramma gaat door op het meest bekeken uur op de Amerikaanse televisie. En dat interview draaide ook nog eens bijzonder goed uit. Mocht de Vlaamse lezer het toch aandurven om het eens te beluisteren, hij/zij vindt het hier.
De Vlaamse media zaten nu echt met een probleem. Zwijgen werd hachelijk. Het gebeurt niet elke dag dat een Amerikaans icoon als Carlson lovend is over een Belgische psycholoog (kijk naar het fragment en let op Carlson). Ze moesten er hier in België iets op vinden. En vlug. En het moest verwoestend zijn.
Het verscheen in drie kranten tegelijkertijd: o ja, ik was in de Verenigde Staten ook op interview gegaan bij Alex Jones – een ‘veroordeelde complotdenker’ – en daar was iets gebeurd! In sommige kranten gewaagde men van een verspreking. In andere van een leugen. Op Jones’ vraag ‘Heb jij een openhartoperatie onder hypnose gezien?’, had ik na een korte aarzeling ‘ja, absoluut’ geantwoord. Ik vernam na het interview dat mensen dachten dat ik een dergelijke operatie zelf fysiek had bijgewoond, beluisterde het fragment opnieuw, en besloot dat wat ik zei inderdaad misleidend was. Ik zette het meteen recht op mijn facebookpagina: ik had zo’n operatie niet live gezien, maar toen ik vijftien jaar geleden voor het eerst les gaf over hypnose als verdovingstechniek, wel op video. In de hectiek van het interview had ik me een lange uitleg bespaard en gewoon ‘ja’ geantwoord. Iedereen mag voor zichzelf uitmaken of dit een leugen is of niet.
Hypnose?
Het voorbeeld over de kracht van hypnose bij operaties, is een voorbeeld dat ik af en toe geef om te duiden dat hypnose geen vertelselke is uit de stripverhalen. In de media werd echter vooral gesuggereerd dat ik met dat hypnosevoorbeeld onzin verkocht. Laat ons daarom hier toch terloops de vraag stellen: kan het nu wel of niet, opereren onder hypnose, zonder verdoving?
De VRT meende in 2019 van wel. Lees bijvoorbeeld dit artikel over een ziekenhuis in Ronse er maar op na. Maar goed, openhartoperaties? In de zoektocht naar mijn oorspronkelijke bronnen kwam ik onder anderen uit bij Dave Elman, een hypnotiseur die volgens sommige bronnen patiënten die zo verzwakt waren dat hun hart geen enkele biochemische verdoving kon verdragen, in een specifieke hypnotische toestand kan brengen waarin operaties toch mogelijk waren. Elman zelf is overleden maar zijn kinderen beschikken nog over zijn archief. Ik contacteerde hen en ze bevestigden formeel dat hun vader aan verschillende dergelijke operaties had meegewerkt.
Wanneer weten we zeker of iets klopt? Dat is een complexe vraag. Uiteindelijk blijven we omtrent de meeste zaken op geloven aangewezen. En dat is niet anders voor iemand die vertrouwt op wat er in peer-reviewed academische tijdschriften gepubliceerd wordt.
Alex Jones bis
Maar het ging de media dus vooral hierover: ik was gaan spreken met Alex Jones. Schande. Er bestaan namelijk mensen waarmee je niet mag spreken: antivaxers, complotdenkers, klimaatontkenners, virusontkenners, extreemrechtsen, racisten, seksisten, enzovoort. Deze lijst is ondertussen al lang. Het merkwaardige is dat het precies die mensen zijn die het liefst met deze woorden zwaaien, tegelijk ook het hardst waarschuwen voor ‘polarisatie’ in onze maatschappij. Is dat niet wat… ironisch? Is het niet precies het durven spreken dat mensen als mens met elkaar verbindt? Is spreken niet het voornaamste antigif tegen polarisatie?
Ik raad iedereen aan om het excellente boek van antropologen David Graeber en David Wengrow te lezen, ‘Het begin van alles’. Daarin beschrijven de auteurs hoe bij de indianenstammen van Noordoost-Amerika niemand macht had over een ander. Hoe loste men de problemen van het samenleven dan op? Men had maar één middel: spreken met elkaar. Er werd enorm veel tijd besteed aan publieke debatten. Bij niemand kwam het daar op om ook maar één iemand van die gesprekken uit te sluiten. Men trok dat zelfs door bij confrontatie met misdadigers.
Beroepsgeheim
De huidige Westerse cultuur – die ondertussen globaal ingang heeft gevonden – gaat in de tegenovergestelde richting: het register van de talige uitwisseling wordt meer en meer vervangen door het register van de macht. Wie de heersende ideologie niet deelt, die wordt met een stigma bedacht en beschouwd als iemand waarmee een fatsoenlijk mens niet meer mag spreken. Ik leg er vaak de nadruk op dat we in het huidige tijdsgewricht de tijdloze ethische principes van menselijkheid moeten herontdekken. Dit is het eerste principe: zie in ieder ander mens iemand die recht heeft om te spreken en beluisterd te worden.
Dat was al lang voor de coronacrisis een principe van mij, een principe dat ik onder andere handhaafde in mijn psychologische praktijk. Ik werkte met gevallen waaraan anderen liever hun handen niet brandden. In 2018 haalde ik zo de voorpagina’s van kranten en kwam ik in De Afspraak nadat ik als getuige was opgeroepen in het assisenproces van een verpleger die in het verleden een groot aantal terminaal zieke patiënten met insuline en luchtembolen om het leven had gebracht. Die verpleger was een cliënt in mijn praktijk. Ik weigerde op dat proces om het patiëntendossier aan de rechter te overhandigen. Mijn beweegreden was helder: als ik aan iemand zeg dat ik zijn woorden in vertrouwen bewaar, dan doe ik dat ook. En in juridisch-deontologisch opzicht is dat helemaal terecht: overtredingen of misdaden uit het verleden zijn nooit een geldige reden om het beroepsgeheim te doorbreken.
Anonieme studenten
Mijn punt is dus al lang: we moeten het vrij spreken centraal stellen in de samenleving. We moeten ruimten creëren waarin er volledige vrijheid is op vlak van spreken – bij psychologen, artsen, advocaten, priesters, coaches, enzovoort – en we moeten stigmatiseren daarbij zoveel mogelijk vermijden.
Trojaans paard
Tot zover mijn stijl van lesgeven. Links en rechts werd in de media dan maar gesuggereerd dat ik niet alleen bij een complotdenker op gesprek was geweest, maar dat ik er bovendien zélf een was! De lezer moet wel weten: ik heb niets tegen complotdenkers. Ik zeg het weleens: mochten ze niet bestaan, dan hadden we ze moeten uitvinden.
Het amusante van de zaak is dat ik er even passioneel van beschuldigd word complotten te ontkennen. ‘De ultieme anti-complottheorie’, zo titelde een recensie van mijn boek onlangs nog. En in de Verenigde Staten werd door Catherine Austin Fitts – voormalig federaal minister, notoir anti-corona activiste, en vooruit dan maar, inderdaad een complotdenker – en psychiater Peter Breggin een wijd in de (alternatieve) media uitgesmeerde campagne opgestart waarin ik ervan beschuldigd werd een zogenaamd Trojaans paard te zijn. Lees: iemand die door de CIA of een andere overheidsdienst werd betaald om de bevolking ervan te overtuigen dat er helemaal geen complot aan de gang is. Ik zou aan allen zeggen: lees hoofdstuk 8 van mijn boek eens goed: ik geef daar mijn genuanceerde mening over de rol die complotten volgens mij spelen in grote maatschappelijke processen.
Giftig
Vervolgens kropen dan maar een aantal academische collega’s in de pen. Prima. Maarten Boudry betichtte me van ‘schromelijke zelfoverschatting’. Ik ken Maarten als een vriendelijk man waarmee ik graag van mening verschil, en ik vind het jammer dat hij in de publieke ruimte een bepaalde ‘giftigheid’ krijgt. Hij schreef een opiniestuk dat opvallend emotioneel-denigrerend was en inhoudelijk een aaneenschakeling van fouten was.
Om maar een paar voorbeelden te geven: nee, ik zeg niet dat iedereen in een hypnose zit. Ik zeg dat slechts een beperkt deel van de bevolking (wellicht ergens tussen de 20 en de 30%) aan de hypnotiserende effecten van massavorming ten prooi valt. Nee, ik zeg niet dat zowat iedereen psychotisch is. Nee, ik heb hydroxychloroquine nergens als wondermiddel tegen Covid-19 aangeprezen. En nee, beste Maarten Boudry, er zijn geen 23 miljoen doden gevallen door corona. De WHO telt momenteel 6,5 miljoen doden. En dan nog met ongewoon enthousiaste telmethoden.
Voor mij heeft iedereen het recht om in de media stilistisch vulgaire en inhoudelijk wanstaltelijke teksten te schrijven. Maar het roept bij mij wel de volgende vraag op ten aanzien van de Universiteit Gent: als men nu een commissie wetenschappelijke integriteit opricht om mijn uitspraak over hypnose te onderzoeken, wat gaat men dan doen met het opiniestuk van Maarten Boudry dat de WHO tegenspreekt?
Onze rector Rik Van De Walle stelt zich in verschillende opzichten grootmenselijk en neutraal op in deze zaak, en daarvoor ben ik hem zonder meer erkentelijk. Maar ofwel geldt de norm voor iedereen, ofwel laat de Universiteit Gent zowel Maarten Boudry als mezelf genieten van de academische vrijheid om hypothesen te doen, zonder dat die aanleiding geven tot onderzoekscommissies.
Devisch en Verhaeghe
Ethicus Ignaas Devisch deed ook zijn duit in het zakje. Milder dan Boudry, maar niet zonder venijn. Het kan gebeuren: Devisch deelt mijn standpunt niet. Althans nu niet meer. Hij heeft in de crisis duidelijk wat getwijfeld. Dat is min of meer merkwaardig in het licht van de positionering die Devisch voor de crisis innam. Hij stelde toen ondubbelzinnig – en terecht – de medicalisering van de maatschappij in vraag, maar laat dat nu merkwaardig genoeg achterwege, precies als ze haar toppunt aan het bereiken is.
Paul Verhaeghe past ook in deze rij, maar is toch een geval apart. Hij was de promotor van mijn doctoraat en ik heb zeventien jaar lang een hartelijke, menselijke en professionele relatie met Paul onderhouden. We deelden in vele opzichten dezelfde maatschappijkritische houding, onder anderen dezelfde kritische positie ten aanzien van het gebruik van cijfers in onze cultuur. De goede verstandhouding duurde ook tijdens de coronacrisis voort. Getuige daarvan vermelding van mijn onderzoek in Verhaeghes coronakritische essay ‘Houd afstand, raak me aan’. Mag ik je daarom van mens tot mens vragen, Paul, waarom je nu deelneemt aan deze poging tot intellectuele lynchpartij? En dan nog eens – zoals je zelf merkwaardig genoeg zonder schaamte zegt – zonder dat je mijn boek hebt gelezen?
Ignaas Devish en Paul Verhaeghe zijn in zekere zin voorbeelden van wat arts Joost Meerlo in zijn boek over totalitarisme‘The rape of the mind’ mental surrender noemde. Dat idee slaat op het fenomeen dat mensen die voorheen ideologisch tegenover een of andere ideologie stonden, die ideologie plots gaan aanhangen als ze object van massavorming wordt. De opgang van de massa, incluis alle mediakanalen en politieke organen, maakt zo’n ontzaglijke indruk op individuen, dat ze zonder het goed te beseffen van positie veranderen en de massa-ideologie beginnen aan te hangen.
Misleidend
Goed. Mijn milde versie van j’accuse zal ik niet afsluiten zonder ook een steen naar mezelf te werpen. Ik doe meestal mijn best om op een milde en verbindende manier te spreken, maar ik merk dat ik nog vooruitgang kan maken op dat vlak. En mijn uitspraak over hypnose was zeker misleidend. Streven naar een spreken dat vermenselijkt en dat zo sober en oprecht mogelijk is, is ook voor mij een uitdaging. Ik ga de Kunst van het Goede Spreken ten volle verder proberen cultiveren. Voor mij is dat min of meer de essentie van mijn bestaan.
Het is dat soort spreken dat verbindend werkt en dat zorgt dat de maatschappij echt een samenleving is. De moed tot dat verbindende spreken, is wat we terug moeten opnemen.
Omtzigt stelt dat Rutte en zijn ministerie vaker niet open zijn geweest over belangrijke informatie: ‘In de parlementaire ondervraging over de kinderopvangtoeslag zei Rutte bijvoorbeeld dat er geen notulen bijgehouden werden van vergaderingen in het ministerie’. Daar komt bovenop dat de archieven van het ministerie volgens de inspectie niet op orde zijn en dat er dus sms’jes zijn gewist. Omtzigt: ‘Daarnaast worden er Catshuisberaden over belangrijke onderwerpen als corona georganiseerd, zonder dat daar notulen van gemaakt zijn’. Volgens Omtzigt is hier sprake van een ‘structureel patroon van het niet willen bijhouden hoe besluiten genomen worden’.
Hoofdredacteur Pieter Klok van de Volkskrant merkte op hoe dit gedrag de journalistiek ook in een moeilijke positie brengt: ‘Rutte declareert niks, laat zo min mogelijk schriftelijke sporen na. Als journalisten kunnen we hem daardoor moeilijk controleren’. Als voorbeeld noemt Klok een mogelijk sms’je dat Rutte zou hebben ontvangen van oud-Unilevertopman Paul Polman. Klok: ‘We weten dat Paul Polman een sms heeft gestuurd naar Rutte. Het zou best kunnen dat dat sms’je een belangrijke rol heeft gespeeld in de afschaffing van de dividendbelasting. Dat kunnen we nu alleen niet controleren.’
30 sep. 2022Ad Verbrugge in gesprek met macro-econoom Kees de Kort over de troonrede en de recente macro-economische ontwikkelingen. “Economische voortuitgang vraagt om aanpassingsvermogen.” Met de Oekraïne crisis dreigde een toch al instabiele economie volledig uit de bocht te vliegen. Inmiddels is de oorlog zo’n driekwartjaar bezig en is het tijd om de macro-economische balans op te maken. Zoals altijd doen we dat bij DNW met Kees de Kort. In gesprek met Ad Verbrugge deelde De Kort zijn visie op de inflatie, de energiecrisis, de voedselproblematiek, en nog veel meer. “Als je zaken op de spits drijft moet je voorbereid zijn.” Een gesprek over het trekken van onprettige consequenties, met Kees de Kort. — 0:00 intro 3:10 Wat ons het komende jaar staat te wachten 10:09 Invloed inflatie op de export en de energiemarkt 17:12 Verkiezingen in Europa 21:41 Rol van centrale banken 27:49 Schuldherstructurering/globale machtsverschuiving 36:16 Wat ons te doen staat 40:33 Over de teloorgang van de euro 52:05 Accepteren van consequenties —
In zijn dystopische roman Brave New World voorspelde schrijver Aldous Huxley dat de hele wereld op een dag zou leven onder een verschrikkelijke dictatuur. In dit interview uit 1958 legt hij uit waarom zijn ‘visioen’ van de hel op aarde snel werkelijkheid kan worden.
Het interview met Aldous Huxley, door journalist Mike Wallace van ABC, zal voor veel mensen een schok zijn. De schrijver schetste in 1958 al een griezelig nauwkeurig beeld van wat we de afgelopen jaren in de wereld zagen en zien gebeuren en de aanloop daar naartoe.
Tijdens het interview vertelde Huxley over het gevaar van de ‘oncontroleerbare passie voor macht’ en de bedreiging die ongebreidelde bevolkingsgroei samen met technologische ontwikkelingen vormen voor individuele vrijheden. Het ontstaan van organisaties op grotere schaal dan ooit tevoren, zag Huxley als een groot gevaar voor de vrijheid van de mens en de democratie.
“Hierdoor zullen steeds meer mensen hun leven leiden als ondergeschikten in deze hiërarchische systemen die worden gecontroleerd door bureaucratie,” voorspelde Huxley. Volgens de schrijver kan alleen decentralisatie de macht van overheden en organisaties beperken en deze teruggeven aan het individu, iets waaraan gezien de huidige machtsverhoudingen in de wereld (nog) geen gehoor is gegeven.
Sommigen menen overigens dat de de toekomstvisie van Huxley geen voorspelling was, maar dat hij een blauwdruk uittekende voor de toekomst. De schrijver zou namelijk innige banden onderhouden met de vrijmetselarij, de met geheimzinnigheid omgeven organisatie waarvan wordt gezegd dat ze streven naar een wereldregering.
Brave New World
Aldous Huxley schreef de dystopische roman Brave New World in 1931. De roman speelt zich grotendeels af in een futuristische wereldstaat, waarvan de burgers ecologisch zijn gemanipuleerd in een op intelligentie gebaseerde sociale hiërarchie. Het boek loopt vooruit op enorme wetenschappelijke vorderingen op het gebied van voortplantingstechnologie, slaapleren, psychologische manipulatie en klassieke conditionering. Deze elementen worden gecombineerd tot een dystopische samenleving, die wordt uitgedaagd door slechts één individu: de hoofdpersoon van het verhaal.
Mark Rutte was maandagavond te gast bij de Catshuis Special van het tv-programma Op1. Ook nu was hij weer de Teflon-premier waar niets of niemand grip op lijkt te krijgen. Het nieuwswaardige echter kwam uit onverdachte hoek. Wie de uitzending terugkijkt via NPO Start, krijgt voorafgaand namelijk advertenties te zien die naadloos aansluiten bij de terloopse uitspraak van de politicus: “Het land is bezig zich voor te bereiden op, laat ik het maar even dramatisch zeggen, 2030.”
“Shell stopt met olie,” zegt de CEO van Royal Dutch Shell. Hij krijgt bijval: “Tata Steel gaat helemaal over op klimaatneutraal staal produceren,” zegt de baas van de staalgigant uit Ijmuiden. Waarop de hoogste topman van het pensioenfonds ook overstag gaat: “ABP stopt met investeren in fossiele brandstoffen.” Dan is er geen houden meer aan: ING, FrieslandCampina en andere grote multinationals doen ook hun beloften.
Shell moet wel, zegt diens baas in het uitgebreide spotje (zie onder). Want “anders is er geen toekomst. Ook niet voor onze aandeelhouders.” De bijeenkomst van BV Nederland is uiteraard fictief. Immers: ‘Grote vervuilende bedrijven veranderen niet vanzelf. Teken voor een klimaatplicht.’ De wervingsactie is van Milieudefensie. Hieronder de uitgebreidere versie van de reclame die op tv en voorafgaand aan de video van de NPO te zien is.
Mindset
De kijker gaat het interview tussen de premier en Sven Kockelmann dus al in met een bepaalde mindset. Of in ieder geval is zijn gemoed gekleurd door de sympathieke Shell-man die op het punt staat “een heleboel boze aandeelhouders” te trotseren om zo de wereld te redden. Inclusief die schattige dochter van de notuliste – “Ze mag wel even hier komen zitten.”
Goed verteerbaar
De mediaconsument heeft het voorgerecht al opgediend gekregen: het bedrijfsleven moet haast maken met een Groene Agenda. NGO’s zullen ze de weg wijzen. Het hoofdgerecht volgde na de boodschap van Milieudefensie. Rutte sprak bij Op1 over “complexe vraagstukken” en stelde zonder blikken of blozen nogmaals: “Voorzitter Europese Raad, Voorzitter Europese Commissie, Secretaris-Generaal NAVO… dat zal ik niet worden.” Als docent geschiedenis op een middelbare school of iets dergelijks zou hij ongetwijfeld een grote maatschappelijke rol kunnen vervullen, dacht hij.
Tot die tijd is hij bezig “het land voor te bereiden op, laat ik het maar even dramatisch zeggen, 2030.” Ach, we moesten het als kijker maar niet groter maken dan het is, maar het was dan toch maar gezegd.
Stakeholders
En zo kreeg de kijker het voor hij het wist achter de kiezen. Civil Society, het bedrijfsleven en politiek kunnen, en móéten zelfs, de handen ineen slaan. Samen op weg naar een groene, inclusieve en rechtvaardige samenleving. Ook wel bekend als ‘stakeholder capitalism’ of ESG (environmental, social, governance). Vertaald naar marketingtermen: ‘love, peace and hapiness’ in een CO2-vrije wereld én ‘een goed belegde boterham’ verdienen.
Het World Economic Forum (WEF) is een groot promotor van het concept. Grote investeringsfondsen zijn ‘on board’ en de Wereldbank doet graag mee. Vele nationale overheden begeven zich middenin dit netwerk om zo “het land voor te bereiden op 2030.”
Redders
En zo ontstaat er een beeld van een wereld die op instorten staat, maar waarbij de redders gelukkig al klaar staan. Via rapporten, bijeenkomsten, verdragen en intentieverklaringen wordt de koers bepaald. Burgers en burgerbelangenverenigingen, volksvertegenwoordigers en financiële instellingen die gezamenlijk een hoger doel dienen. Alleen die egoïstische, onbeschaamd hebzuchtige, conservatieve fossielen van de oude wereld die ons op de rand van de afgrond hebben gebracht, die moeten nog om.
Politiek voor politici
Daar is het een en ander tegenin te brengen. Want moet de eerste zorg van de financiële en commerciële sector een sociale agenda zijn? Zijn zij er niet in de eerste plaats om werk en economische groei te genereren, waarbij overheid en burgers (al dan niet via hun consumptiegedrag) een corrigerende rol spelen?
Wat er nu gebeurt is een toenemende machtsconcentratie waarbij wetgeving en publiek beleid samen met de grootste financiële krachten ter wereld steeds meer gezamenlijk optrekken, niet meer duidelijk is waar de ene sector overgaat in de ander, en een koers varen waarbij er voor de burger niets meer te kiezen is. Dat pakt desastreus uit voor een gezonde economie, meent Vivek Ramaswamy.
Doelend op BlackRock, een van ’s werelds grootste investeringsfondsen die geld in beheer heeft van onder andere pensioenfondsen: “Ze gebruiken andermans geld om een politieke agenda door te voeren, een agenda waar de geldschieters het niet mee eens zijn.” De investeerder en auteur van onder andere ‘Woke, Inc.- Inside corporate America’s social justice scam’ vertelt: “Bedrijven moeten de politiek overlaten aan politici.”
Ouderwets inhalig
Het staat iedereen vrij om te walgen van mannen in pak in bestuurskamers. Wie weet zijn het traditioneel gezien inhalige, rücksichtslose mensen die ten koste van mens en milieu streven naar winstmaximalisatie. Witteboordencriminelen, schurken met een stropdas. De overheid moet dan grenzen aangeven en handhaven. Burgers kunnen zich verenigen in actiegroepen, petities opstellen.
Dán ligt er een stelsel dat richting rechtvaardigheid, billijkheid en duurzaamheid gaat. Laten de CEO’s van Shell, de Rabobank en andere giganten zich vooral richten op hun aandeelhouders en de jaarcijfers. Niet op Agenda 2030. Dat houdt het in ieder geval overzichtelijk. Laat ze vooral ouderwets ‘slecht en gierig’ zijn.
Als de samenleving daaromheen dan oog heeft voor hoe ze botsende belangen zo goed en democratisch mogelijk in goede banen kan leiden, en belangenverstrengeling juist voorkomt, dán kan er een systeem komen dat ieder mens ten goed komt. Maar dan moet wellicht eerst de tv uit…
*Maak Grijs Groener
*Niet iedere keer wordt het vraaggesprek tussen Kockelmann en Rutte ingeleid door de boodschap van Milieudefensie. Een andere keer verscheen er eerst een advertentie van het Rode Kruis, Unicef of de campagne Maak Grijs Groener.
Die laatste is niet bekend? Het is een initiatief van de Stichting Deltaplan Biodiversiteitsherstel en Life IP All4Biodiversity. De EU is van de partij, en het programma van Natura 2000 speelt een prominente rol. Wat wil dat nu allemaal zeggen? Het is slecht gesteld met de biodiversiteit in Nederland. Wanneer natuurorganisaties, boeren en bedrijven het land nu eens helemaal zouden herschikken dan is in, ja echt, 2030 de biodiversiteit weer hersteld.
De overheid, het Lareb en andere instanties die onderzoek zouden moeten doen naar vaccinatieschade, negeren deze enorme olifant in de kamer compleet. Om die reden is het initiatief “De week van vaccinatieschade” gestart.
Niels Vanaken heeft een dossier samengesteld met informatie over vaccinatieschade waar geen enkel weldenkend rechter omheen kan. De initiatiefnemers hebben ervoor gekozen om via de nieuwe media aandacht te vragen voor deze problematiek, omdat de oude media, politiek en gezondheidszorg weigeren erover te berichten. Het VWS is uiteindelijk in gesprek gegaan met Niels van Aken, helaas bleek al snel dat er geen interesse was voor het dossier..
Terwijl in het afgelopen jaar alle aandacht op corona en de nevenschade daarvan was gericht, is één onderwerp zo goed als buiten het gezichtsveld gevallen: de uitrol van 5G. Elze van Hamelen is onderzoeksjournalist en dook twee jaar geleden in het dossier en is inmiddels een kennispartij op het gebied van 5G. Programmamaker Flavio Pasquino voelt haar aan de tand over het volledige spectrum waar 5G aan raakt, van gezondheid tot militaire toepassingen. Van Hamelen: “Het is niet terecht dat 5G zo weinig aandacht krijgt want het staat niet vast dat het nieuwe telecomnetwerk géén schade zal toebrengen aan onze gezondheid. Omdat er een dekking van 98% zal zijn, kan geen enkele burger aan de gevolgen van het netwerk ontkomen.”
Een machtig wapen in handen van een overheid
Verder heeft de uitrol van 5G enorme implicaties voor surveillance en privacy, het is een machtig wapen in handen van een overheid die steeds meer totalitaire trekken vertoont, en uiteindelijk is het technologische infrastructuur die een politiestaat bestendigt.
De veiling heeft voor de Staat in totaal € 1.231.717.947 opgebracht.
In het document ‘Toezichtarrangement Mobiele Communicatie’, uitgegeven door het Agentschap Telecom en het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat, kunnen we lezen dat de overheid hoge boetes heft wanneer niet aan de dekkingsverplichting van 98% wordt voldaan. Voor de frequenties die in juli 2020 geveild zijn kunnen deze oplopen tot boven de 300 miljoen per telecombedrijf.
Het Ministerie van Economische Zaken en Klimaat vroeg Stratix in hoeverre er extra antennes geplaatst moeten worden en wat daar de financiële consequenties van zijn. Daarnaast vroeg ze ook in hoeverre de overheid kan helpen om deze kosten te beperken.
‘Nederlandse markt voor mobiele apparaten is verzadigd’ (2017)
In het Reuters artikel ‘5G infrastructure could cost $2.7 trillion by the end of 2020. Then what?’ schrijft Segio Perez: “de providers voorzien al in ongelimiteerde connectiviteit en in sneller internet zonder prijsverhoging. Het is een uitdaging te zien welk deel van de markt bereid zal zijn een premium te betalen”.
Doug Dawson, president van Telecommunicatie consultancy CCG schrijft: “I have been trying to figure out the 5G revenue stream for several years and I’m no closer to it today than I was three years ago. Cellular carriers don’t have any grand visions of future 5G revenues. They still have not built a business case for 5G that justifies the cost of deploying dense networks of small cells.” https://potsandpansbyccg.com/2020/05/21/finding-a-business-case-for-5g/
Verslag Telecom Congres ‘Het belang van 5G’ – Wat is er besproken?
“Geconstateerd wordt dat de consument niet zo goed weet wat ze met 5G moet. De consument is dan ook geen aanjager van 5G. De telecomproviders vinden met name de toekomstige veiling van de twee hogere frequentiebanden (3,5 en 26 GHz) interessant, aangezien juist deze frequenties vele nieuwe toepassingen mogelijk maken. Het standpunt is dat alles smart te maken is. De grote vraag is vooral ‘welke toepassingen we kunnen verzinnen’. Vooralsnog is 5G ‘een oplossing, waar het probleem nog voor gevonden moet worden'”.
(bron:16 december 2020, Stralingsbewust)
Militaire toepassing?
In de uitzending zit een fragment van Ank Beijleveld (minister van Defensie) die bevraagd wordt door Maria van Boekelen van 5GNee.NL en WeAreChange.NL over de Active Denial System toepassing die de 5G technologie ook kan aanwenden bij militaire doeleinden. Van Boekelen vraagt Beijleveld hiernaar maar krijgt geen echt antwoord. Dit is het originele fragment:
Militair of ‘dual use’ gebruik van 5G
Journalist Manlio Dinucci waarschuwt in The Hidden Military Use of 5G Technology voor verder militair gebruik, of ‘dual use’ van het 5G netwerk – het gecombineerde gebruik voor civiele en militaire toepassingen.
Jens Stoltenberg (NATO): impact op alle facetten van de samenleving
Op een NATO-top in 2019 benadrukken 29 lidstaten het belang van het 5G netwerk. NATO Secretary General Jens Stoltenberg: ‘de volgende generatie telecommunicatie heeft impact op alle facetten van de samenleving, van transport tot zorg, en ook voor militaire operaties’.
De Amerikaanse Defense Science Board, dat het Pentagon van advies voorziet rapporteert: “de opkomst van 5G technologie, die nu commercieel beschikbaar is, biedt Defensie de kans om met minimale kosten gebruik te maken van de voordelen die dit systeem bied voor operationele doeleinden”. THE 5G ECOSYSTEM: RISKS & OPPORTUNITIES FOR DoD
De geprognosticeerde miljarden in de ‘Directed Energy Weapons market’
Over the next ten years, the Non-Lethal Weapons (NLW) market is forecasted to emerge as a key domain for asymmetric warfare, law enforcement and technology providers.
Following lessons learned in Ukraine, Syria, Egypt, Israel, China and Afghanistan, governments worldwide have undoubtedly understood the urgent need for non-lethal weapons. Asymmetric warfare, street riots, insurgency and mass demonstrations over the last decade have revealed the loopholes in the security dogma of the 21st century. There is a growing demand from combatant commanders, law enforcement officers and political establishment for less lethal weapons capabilities. This demand is driven by the need to help them win the hearts and minds of the non-combatant population and prevent world outcry and media attention due to non-combatant casualties. As a result, many governments have entered into non-lethal weapons R&D and procurement dedicated to the full spectrum of public safety, law enforcement, crowd Control and asymmetric warfare.
The Overlooked Military Implications of the 5G Debate
Military applications of 5G technology underscore the national security importance of 5G, but are often overlooked. Here’s why these military implications matter.
De energiecrisis lijkt met de dag te verergeren. Overal in Europa wordt koortsachtig naar oplossingen gezocht. Ook in Nederland, waar de plannen om de koopkracht nog enigszins op peil te houden natuurlijk op Prinsjesdag bekend worden gemaakt. Kamerlid Pieter Omtzigt kreeg deze week de antwoorden op zijn Kamervragen over de energiecrisis binnen en daar zaten wat opvallende antwoorden bij…
Wat is het contract exact?
Wie heeft dit besloten?
Is het de bedoeling om 2 miljoen gezinnen in armoede te storten
Hoe kan het dat deze overheid mee weg komt?
Gaan alle mensen in een schuld fuik en raken ze dan hun huizen en bezit kwijt? Krijgt Klaus Schwab nu al gelijk
