Het stikstofbeleid is veel te streng | Een gesprek met Arnout Jaspers
Jelle van Baardewijk in gesprek met wetenschapsjournalist Arnout Jaspers over zijn laatste boek: De Stikstoffuik. Politici in de ban van de ecolobby. Wie het nieuws een beetje volgt, zou de indruk kunnen krijgen dat de natuur in Nederland op omvallen staat. Stikstof zou de grote boosdoener zijn. Wat is er zo bijzonder aan onze natuur? Wat maakt dat er volgens sommigen drastische maatregelen nodig zijn om haar te beschermen? “De stikstofcrisis houdt op bij de Duits-Nederlandse grens.” Een welwillend, maar ook kritisch vraaggesprek over schaal, biodiversiteit, KDW’s, algoritmisch bestuur en een absurde grenswaarde, waarbij één ganzenpoepje per hectare per jaar voldoende is om een wielerronde af te gelasten. Want laten we wel wezen: “Het is je goed recht als land om je eigen modderpoel te cultiveren.” Bestel het boek van Arnout Jaspers hier: https://www.wyniasweek.nl/product/de-…
Kritische journalist over klimaat en stikstof, Arnout Jaspers, mocht zomaar aanschuiven bij WNL op Zondag
Van een onzer correspondenten.
Vanwege zijn succesvolle boek De Stikstoffuik kreeg onderzoeksjournalist Arnout Jaspers zondag j.l. zomaar een plek in het programma WNL op zondag. Normaliter zijn de talkshows en nieuwsprogramma’s – uitgezonderd ON! – zeer terughoudend om een tegengeluid te laten horen als het gaat om de vermeende klimaat- en stikstofcrisis.
Wat mogelijk ook kan hebben geholpen is een ronduit lovende recensie van collega onderzoeksjournalist Maarten Keulemans van de Volkskrant. Hij schreef over het boek:
‘Wat een verbluffend boek heeft @focusscience1 geschreven. Dit moet iedereen lezen.’
De mening van Keulemans geldt als zeer gezaghebbend bij de publieke omroep. In het t.v.-programma gaf Jaspers een heldere analyse van de stikstofhype met kernachtige uitspraken. Volgens Jaspers doet het kabinet Rutte IV aan stikstofhomeopatie en komt de grenswaarde van stikstof per jaar neer op 1 ganzenpoepje op twee voetbalvelden. Bijna onmeetbaar.
Vraag is of Jaspers nog een keer terug mag komen als hij ook zijn licht laat schijnen over de hype rondom het klimaat. Want ook daar is hij analytisch sterk en kritisch op het IPCC.
‘Propaganda van Greenpeace is onze officiële staatsvisie geworden.’
Het lukt de gevestigde pers, zelf gevangen in de echokamer van de klimaathype, maar niet om kritisch te zijn ten aanzien van het IPCC. En ondanks fundamentele kritiek van wetenschappelijke klokkenluiders blijven veel kranten en omroepen de IPCC-blunders uitventen als waarheden die weer de basis zijn voor absurd klimaatbeleid.
Volgens Jaspers is er een brede coalitie van partijen, bedrijven en instanties die dicteert dat Nederland klimaatkoploper moet zijn en dat ‘biodiversiteit’ leidend is. Dat zijn nooit verkiezingsthema’s geweest, maar het is mede via het onderwijs en de media sluipenderwijs de ‘staatsvisie’ geworden: ‘Propaganda van Greenpeace is onze officiële staatsvisie geworden’.
Hij schreef over het IPCC:
‘In een wetenschappelijk klimaat dat niet was bedorven door alarmisme, zou de voornaamste boodschap van dit (5e) onderzoek zijn geweest, dat klimaatverandering kan leiden tot 15 à 20 procent hogere oogsten van de belangrijkste voedselgewassen. Weliswaar met daarbij de belangrijke kanttekening, dat klimaatverandering ook leidt tot nieuwe risico’s op plagen (plaagdruk). Maar in deze publicatie zijn alle kwantitatieve gegevens over grotere oogsten buiten het artikel gelaten, en weggemoffeld in de ‘Supplementary Information.’
Ook klimaattoppen krijgen zelden fundamentele kritiek.
Jaspers:
‘30.000 mensen naar een klimaattop sturen, is gewoon gekkigheid, een ritueel.’
Bron: zie hier.
Voor zijn boek zie hier en hier.
***
