Pieter Omtzigt Een nieuwe start 

Op 15 september maakte ik een nieuwe start in de Tweede Kamer. Na een aantal maanden met een burn-out thuis in Enschede, ben ik voldoende hersteld om weer gedeeltelijk aan de slag te gaan. Ik voel me hierin echt gesteund door heel veel aardige berichten de afgelopen maanden.

Ik werk als onafhankelijk Kamerlid met een heel klein team. Het vergt nog even tijd om helemaal op stoom te komen en een organisatie op te bouwen maar we zetten snel grote stappen.

In deze nieuwsbrief neem ik je mee naar mijn prioriteiten: een nieuw sociaal contract (een andere bestuurscultuur), volkshuisvesting en bestaanszekerheid. Als je korte slogans verwacht, moet ik je teleurstellen: hieronder staat een aantal doorwrochte plannen, die Nederland hard nodig heeft. Omdat ik in de Kamer weinig spreektijd krijg, zet ik mijn plannen uiteen in lezingen en spreekbeurten. Ik wil de discussie aangaan en samen met andere partijen in Den Haag – en vooral ook buiten Den Haag – oplossingen voorstellen en vormgeven. Want met de huidige bestuurscultuur lossen we geen problemen op in Den Haag, maar veroorzaken we alleen maar meer problemen in Nederland.

Afghanistan debat

Op de eerste dag dat ik terug was, heb ik het debat over Afghanistan gevoerd, waar de Nederlandse regering grote fouten gemaakt heeft. Door maandenlang niets te doen kwamen Nederlanders en tolken (die in Nederlands uniform gediend hebben) in grote problemen.

Bekijk hier mijn bijdrage in het Afghanistan debat.
Met het aftreden van twee ministers zijn de problemen allerminst opgelost. Daarom stelde ik samen met Kati Piri (PvdA) deze vragen na het debat.Algemene Politieke Beschouwingen 

De dag na Prinsjesdag zijn de Algemene Politieke Beschouwingen oftewel het debat over de Rijksbegroting. In het debat erkende iedereen dat er een wooncrisis is. Maar de regering weigerde tot een visie op die crisis te komen en bouwdoelstellingen te formuleren. Helaas verwierp de Kamer ook mijn motie die om zo’n visie vroeg. Veel mensen lijken te vergeten dat het in de grondwet (art. 22) staat dat de regering zorg moet dragen voor de volkshuisvesting. Dat doet de regering onvoldoende met grote gevolgen voor jongeren en de middenklasse.

 

Verder heb ik een overzicht gemaakt van alle toezeggingen van de regering voor een beter bestuur, en wat er nou eigenlijk allemaal van terecht gekomen is. De regering zou het na het toeslagenschandaal ‘radicaal anders’ gaan doen. Intussen is er nog altijd geen staatscommissie ingesteld om de rechtsstaat te repareren, is er nog steeds geen onafhankelijk toezicht op overheidsdiensten en geen onafhankelijk meldpunt voor mensen die tegen grove misstanden aanlopen. Ik blijf er de komende tijd steeds op hameren dat de regering ook uitvoert wat ze belooft!

Bekijk hier mijn volledige inbreng in het debat.

Op elk van deze punten zal ik punten zal ik de komende maanden en jaren concrete voorstellen doen.

Lezing bij De Balie

Op 17 september hield ik een lezing bij De Balie over mijn plannen. Dat gaf me de gelegenheid om eens wat dieper in te gaan op onderwerpen zoals goed bestuur, woningnood en bestaanszekerheid. Goed bestuur staat aan de basis van alles: als de overheid burgers niet rechtvaardig meer behandelt – mensen onterecht beschuldigt en niet de kans geeft om hun onschuld te bewijzen, zoals in het toeslagenschandaal – dan brokkelt het vertrouwen af. Dat moet dringend worden aangepakt. En zonder goed bestuur kun je ook andere grote problemen zoals de wooncrisis niet aanpakken.

 

In mijn boek ‘Een nieuw sociaal contract’ doe ik hiervoor tien voorstellen, onder meer dat de overheidsarchieven eindelijk eens op orde moeten worden gebracht. Want ‘geen archief’ staat gelijk aan ‘geen actieve herinnering’.

Verder ging mijn lezing bij De Balie over twee belangrijke problemen: woningnood en armoede. Ik pleit ervoor dat de woningmarkt eerlijker wordt ingericht. Woningcorporaties moeten over de verhuur van goedkope woningen flinke belastingen betalen (de verhuurdersheffing), terwijl de verhuurders van dure huurwoningen nauwelijks belasting betalen. Ik vind daarom dat de overheid weer de regie moet pakken op volkshuisvesting. In mijn lezing ging het ook over armoede: doordat we in Nederland een rare definitie gebruiken, neemt de armoede in de statistieken af, terwijl het aantal daklozen toeneemt net als de rijen voor de voedselbank. Je kunt de lezing hier terugkijken en hier teruglezen.

Een hartelijke groet,

Tot slot

Een korte vooruitblik

Deze week ben ik bezig met het onderdeel ‘klokkenluiders’ in het nieuw sociaal contract. Hierin trek ik met Renske Leijten op tijdens een hoorzitting en we schreven samen een ingezonden stuk waarin we uitleggen waarom het wetsvoorstel van de regering klokkenluiders niet beschermt. Die bescherming is hard nodig, want alleen zo voorkom je problemen voor burgers, onveilige situaties of schade aan het milieu. Wij zullen voorstellen doen om deze wetgeving aan te passen. Een basis daarvoor is mijn rapport in de Raad van Europa over de bescherming van klokkenluiders, waarin zeer concrete maatregelen staan. Ook hier: wetgeving is een zaak van lange adem.

Volgende week zijn de Algemene Financiële Beschouwingen, waar ik voorstellen zal doen om het enorm toegenomen aantal voorlichters wat terug te brengen om ruimte te maken voor reflectie in echte onafhankelijke denktanks.

En op 8 oktober geef ik een spreekbeurt in Oldenzaal, waarvoor je je kunt opgeven en die je ook live kunt volgen en terugkijken.

Wil je mijn werk op dagelijkse basis volgen, kijk dan vooral op twitter om Kamervragen, debatten en aankondigingen te volgen.

Opnieuw beginnen kost veel energie. In ons team is Welmoed Vlieger verantwoordelijk voor het beleid en Eloïse Kasius voor de communicatie. Je zult ze veel tegenkomen. We verzetten veel werk, maar helaas lukt het niet om bijvoorbeeld alle mails te beantwoorden. We hopen op je begrip. Langzaam ontwikkelen we ook wegen om anderen te betrekken bij het beleid en de ideeënvorming.

Mocht je willen weten hoe het gaat en hoe ik de afgelopen maanden beleefd heb, dan kun je daarover iets lezen in dit interview in Tubantia of terugkijken bij Nieuwsuur (waar ik vermoeid was na het nachtelijke debat over Afghanistan).