Tucker Carlson weg bij Fox News | Clintel kraakt IPCC-rapport | Robert F. Kennedy Jr.

Wat bespraken VWS en vaccinfabrikant? | ‘Graaiflatie’ uitgelegd | Kaags klimaatbeleid

Het stikstofbeleid is veel te streng | Een gesprek met Arnout Jaspers

Jelle van Baardewijk in gesprek met wetenschapsjournalist Arnout Jaspers over zijn laatste boek: De Stikstoffuik. Politici in de ban van de ecolobby. Wie het nieuws een beetje volgt, zou de indruk kunnen krijgen dat de natuur in Nederland op omvallen staat. Stikstof zou de grote boosdoener zijn. Wat is er zo bijzonder aan onze natuur? Wat maakt dat er volgens sommigen drastische maatregelen nodig zijn om haar te beschermen? “De stikstofcrisis houdt op bij de Duits-Nederlandse grens.” Een welwillend, maar ook kritisch vraaggesprek over schaal, biodiversiteit, KDW’s, algoritmisch bestuur en een absurde grenswaarde, waarbij één ganzenpoepje per hectare per jaar voldoende is om een wielerronde af te gelasten. Want laten we wel wezen: “Het is je goed recht als land om je eigen modderpoel te cultiveren.” Bestel het boek van Arnout Jaspers hier: https://www.wyniasweek.nl/product/de-…

 

Kritische journalist over klimaat en stikstof, Arnout Jaspers, mocht zomaar aanschuiven bij WNL op Zondag

Van een onzer correspondenten.

Vanwege zijn succesvolle boek De Stikstoffuik kreeg onderzoeksjournalist Arnout Jaspers zondag j.l. zomaar een plek in het programma WNL op zondag. Normaliter zijn de talkshows en nieuwsprogramma’s – uitgezonderd ON! – zeer terughoudend om een tegengeluid te laten horen als het gaat om de vermeende klimaat- en stikstofcrisis.

Wat mogelijk ook kan hebben geholpen is een ronduit lovende recensie van collega onderzoeksjournalist Maarten Keulemans van de Volkskrant. Hij schreef over het boek:

‘Wat een verbluffend boek heeft @focusscience1 geschreven. Dit moet iedereen lezen.’

De mening van Keulemans geldt als zeer gezaghebbend bij de publieke omroep. In het t.v.-programma gaf Jaspers een heldere analyse van de stikstofhype met kernachtige uitspraken. Volgens Jaspers doet het kabinet Rutte IV aan stikstofhomeopatie en komt de grenswaarde van stikstof per jaar neer op 1 ganzenpoepje op twee voetbalvelden. Bijna onmeetbaar.

Vraag is of Jaspers nog een keer terug mag komen als hij ook zijn licht laat schijnen over de hype rondom het klimaat. Want ook daar is hij analytisch sterk en kritisch op het IPCC.

‘Propaganda van Greenpeace is onze officiële staatsvisie geworden.’

Het lukt de gevestigde pers, zelf gevangen in de echokamer van de klimaathype, maar niet om kritisch te zijn ten aanzien van het IPCC. En ondanks fundamentele kritiek van wetenschappelijke klokkenluiders blijven veel kranten en omroepen de IPCC-blunders uitventen als waarheden die weer de basis zijn voor absurd klimaatbeleid.

Volgens Jaspers is er een brede coalitie van partijen, bedrijven en instanties die dicteert dat Nederland klimaatkoploper moet zijn en dat ‘biodiversiteit’ leidend is. Dat zijn nooit verkiezingsthema’s geweest, maar het is mede via het onderwijs en de media sluipenderwijs de ‘staatsvisie’ geworden: ‘Propaganda van Greenpeace is onze officiële staatsvisie geworden’.

Hij schreef over het IPCC:

‘In een wetenschappelijk klimaat dat niet was bedorven door alarmisme, zou de voornaamste boodschap van dit (5e) onderzoek zijn geweest, dat klimaatverandering kan leiden tot 15 à 20 procent hogere oogsten van de belangrijkste voedselgewassen. Weliswaar met daarbij de belangrijke kanttekening, dat klimaatverandering ook leidt tot nieuwe risico’s op plagen (plaagdruk). Maar in deze publicatie zijn alle kwantitatieve gegevens over grotere oogsten buiten het artikel gelaten, en weggemoffeld in de ‘Supplementary Information.’

Ook klimaattoppen krijgen zelden fundamentele kritiek.

Jaspers:

‘30.000 mensen naar een klimaattop sturen, is gewoon gekkigheid, een ritueel.’

Bron: zie hier.

Voor zijn boek zie hier en  hier.

***

 

Wet tegen kritische organisaties | Woke score bedrijven| Invloed CBDC op eigen bezit

Thorbecke lezing 14 april 2023 in Zwolle – Pieter Omtzigt’

Soms wordt er gezegd Ja maar hoe het moet het dan in het land? En wie zou het kunnen doen? En dat wordt er verondersteld dat de beste man al gevonden is. Nee de grootste DEUGNIET (letterlijk) is gevonden! Dan deze:

De schokkende Thorbecke-lezing van Pieter Omtzigt
De schokkende Thorbecke-lezing van Pieter Omtzigt - 62617
Samenvatting van het artikel

Uit de Thorbecke-lezing van Pieter Omtzigt is goed op te maken hoe de regering in steeds grotere mate de grondwet schendt. Met daarin veel schokkende voorbeelden. Het sluit op een bijzondere wijze aan bij mijn Thorbeckelezing uit 2013.

Lees volledig artikel: De schokkende Thorbecke-lezing van Pieter Omtzigt

Leestijd: 4 minuten

De schokkende Thorbecke-lezing van Pieter Omtzigt
Niet meer kunnen slapen

Vrijdagnacht werd ik om 2 uur wakker. Ik was nieuwsgierig naar de inhoud van de Thorbecke-lezing van Pieter Omtzigt. Zelf had ik die lezing in 2013 mogen geven. Daarbij richtte ik me op de ontwikkelingen binnen het electoraat en de structuur van het politieke stelsel. Ik was heel nieuwsgierig wat Pieter zou zeggen. Hij was immers iemand die al in 2003 kamerlid is geworden en veel beter dan wie dan ook weet hoe het er op het Binnenhof aan toegaat. Ik las zijn lezing en heb vervolgens niet meer kunnen slapen. Het beeld dat hij schetst van de gang van zaken in politiek Den Haag is meer dan schokkend. Het laat een systeem in verval zien, dat ook niet in staat lijkt te zijn tot verbetering/vernieuwing.

Als Nederland u ter harte gaat

Ik raad u ten sterkste aan deze Thorbecke-lezing van Pieter Omtzigt tot u te nemen. Op dit moment is zijn samenvatting beschikbaar zoals deze maandag in de Volkskrant verschijnt, zijn complete rede in tekst.

Nadat ik u de links heb gegeven, zal ik omschrijven wat ik zo schokkend vond.

  1. Dit is de samenvatting van Pieter Omtzigt zelf, zoals deze in De Volkskrant staat.
De schokkende Thorbeckelezing van Pieter Omtzigt - 62614

2. Hier treft u de complete lezing aan van Pieter Omtzigt.

3. Dit is zijn complete lezing op YouTube. 

3. Dit was mijn Thorbecke-lezing uit 2013. De titel was “Peilingen en de stand van de Democratie”. Dit was de slotzin van mijn Thorbecke-lezing van 10 jaar geleden:

Als de bestuurlijke herinrichting niet grondig en voortvarend door het Binnenhof zelf wordt aangepakt, valt te vrezen dat de systeemovergang minder rustig en soepeltjes zal verlopen dan in 1848, met de zo belangrijke hoofdrol voor Thorbecke.

De regering lapt de grondwet aan zijn laars

Ik zal proberen aan te geven waarom ik niet meer kon slapen, nadat ik de lezing van Omtzigt had gelezen. Wat hij gedetailleerd beschrijft met vele indringende voorbeelden, hoe geleidelijk de Nederlandse regering de grondwet aan zijn laars lapt. Maar ook dat er amper iets tegen gedaan wordt.

Dit zijn de 5 onderwerpen die hij dan aan de orde stelt:

1. Besluiten worden steeds vaker op oneigenlijke plekken genomen, zoals in het Catshuisoverleg, aan klimaattafels of met lobbyisten, maar niet in de Trêveszaal (waar de ministerraad vergadert) en het parlement. Hiermee dreigt de parlementaire controle op de besluitvorming naar de achtergrond te verdwijnen.

Neem het Catshuisberaad: de allerbelangrijkste besluiten van de regering, zoals de lockdown, avondklok en schoolsluiting zijn de afgelopen jaren genomen in een gremium dat volgens de wet helemaal niet bestaat, laat staan gecontroleerd kan worden door het parlement.

2. Het budgetrecht van het parlement wordt uitgehold door van alles een ‘noodgeval’ te maken. Er is namelijk een ontsnappingsclausule voor een minister die een begroting niet aan de Tweede Kamer wil voorleggen, en die clausule noemen we ‘rijksbelang’.

Het rare is nu dat dit uitzonderingsartikel de laatste jaren heel vaak gebruikt wordt. In 2018 en 2019 werd dit artikel in het geheel niet gebruikt. In 2020, het eerste jaar van corona, is het 40 keer gebruikt en in 2021 59 keer. Maar opvallend genoeg wordt het ook daarna nog gebruikt: 34 keer in 2022, niet alleen voor covid-19, maar ook voor asiel, Oekraïne en energie.

3. De regering heeft de gewoonte om wetten slechts gedeeltelijk in werking te laten treden. Dus als het goedgekeurd is door het parlement wordt het toch niet of gedeeltelijk in werking gesteld.

4. De informatievoorziening aan de Kamer en de samenleving is gebrekkig. Elke burger kan in Nederland de regering vragen om documenten openbaar te maken, op grond van de Wet Open Overheid. Maar stukken worden achtergehouden en zelden binnen de wettelijke termijn aangeleverd.

In 2019 gebeurde het 38 keer dat de overheid door de rechter een dwangsom opgelegd kreeg, omdat de termijn niet gehaald werd. In 2020 gebeurde dit maar liefst 47 keer en in 2021 97 keer. Deze cijfers zijn nog van vóór de recente WOO-verzoeken over corona bij het ministerie van VWS.

5. Het is niet mogelijk om naar een rechter in Nederland te stappen als wetten in strijd zijn met de grondwet. Er is dus via nationaal recht geen effectieve bescherming van grondrechten.

De gevolgen daarvan zijn een slecht bestuur dat de parlementaire controle omzeilt en besluiten elders neemt. Hierin zit de kern van ‘slecht bestuur’, namelijk dat het land bestuurd kan worden door regenten, die bijzonder slechte besluiten kunnen uitvoeren zonder al te veel weerstand. De essentie van een democratie is immers dat burgers en journalisten de totstandkoming van besluiten kunnen controleren, zodat ze op basis daarvan bij verkiezingen hun stem kunnen uitbrengen. Maar in de praktijk kan dat nauwelijks.

Omgekeerd kan het wel: steeds meer controleert de staat de burger. Dat leidt tot grote ongelukken, zoals bij het toeslagenschandaal. Maar het legt ook de infrastructuur klaar waarmee een regering of een staat de bevolking kan controleren, commanderen en onderdrukken.

De cruciale zin aan het eind van zijn lezing is m.i.

Goed bestuur is een noodzakelijke voorwaarde voor goed beleid. Een groot deel van deze problemen is veroorzaakt doordat praktijk en theorie van onze staatsinrichting steeds meer uit elkaar bewegen. De regels zíjn er wel, maar ze worden op essentiële punten niet meer nageleefd door de regering. En we hebben geen systeem om deze niet-naleving te corrigeren.

Ik raad jullie ten sterkste aan de hele lezing te lezen of te bekijken, zodra het beschikbaar komt. Dan voel je misschien nog meer wat zich eigenlijk afspeelt.

Aanvullend

De lezing van Pieter Omtzigt gaat met name over de relatie tussen de regering en volksvertegenwoordigers. Mijn Thorbeckelezing van 10 jaar geleden ging vooral over de relatie tussen de kiezers en de politiek/ het politieke systeem. Het politieke systeem van Thorbecke uit 1848 past niet meer bij onze huidige samenleving. Dat schept ook extra uitdagingen voor het bestuur dat blijkbaar, mede daardoor, zo’n loopje neemt met de essentie van de grondwet.

In het laatste deel van de lezing van Pieter Omtzigt komt hij met voorstellen hoe de grondwet kan worden aangepast, in het verlengde van wat Thorbecke zelf vond toen hij na 1848 premier was geworden. Omtzigt benoemt dat als achterstallig onderhoud. Hij benoemt dan expliciet dat de burger en de media daarbij een belangrijke taak hebben.

Ik bepleit ten zeerste om bij dat veranderingsproces ook direct mee te nemen hoe de kiezers er veel beter bij worden betrokken. Mede via ingrijpende veranderingen in hoe we onze volksvertegenwoordigers kiezen, hoe de regering wordt gevormd en hoe de burger wordt betrokken bij zowel wetgeving als besluitvorming. In 2009 en in mijn autobiografie heb ik mijn voorstel beschreven.

Een sociaal medicijn

Een sociaal medicijn

Een lange paasweek van 10 dagen (1-10 april 2023) in Sevilla doorgebracht. Van Paas zaterdag tot en met Pasen zo’n 5-9 processies per dag. Uren lang trok een stoet van duizenden mensen door de stad en waren er straten afgezet. Een stoet met honderden puntmutsen (wit, rood, paars, blauw) van mensen die als een boetendoening mee liepen in deze stoet die zo’n 6 uur onderweg was van de lokale kerk naar de kathedraal, het hart van de stad en weer terug langs een bepaalde route. Sporen van kaarsenvet trekkend door de stad. Alle processies, tijden en plaatsen stonden genoteerd in een klein boekje. Variërende vertrektijden van ’s morgens vroeg tot diep in de nacht en op donderdag aansluitend bij het verhaal van Jezus en apostelen op de Olijfberg tot bijna de nacht door. Behalve de puntmutsen honderden muzikanten vooral blazers (trompetten, enz) en slagwerkers (troms), begeleiders, geestelijken met vaandels, allerlei religieuze draag toortsen en dan natuurlijk de draagbaar waarop dan wel het Christus dan wel de Maria stond verbeeld naar gelang het moment van de paasweek in een beeldengroep en omringd door bloemen, kaarsen en in een gouden barokke omlijsting. Triomfantelijk met Palmpasen en steeds smartelijker in de rest van de week.

 

De baar werd door een groep van 44 mannen met hoofddoeken op het hoofd en in de nek gedragen en begeleid door een regisseur. Om de enkele honderden meters werden de dragers afgewisseld en kwam er een andere groep sterke mannen. Er liepen ook steeds geestelijken mee in elke stoet. Iedere drager zou zo’n 50 kilo moeten dragen. Onder de doeken van de draagbaar zal het vreselijk heet zijn geweest omdat de buitentemperatuur al zo’n ruim 30 graden was. Er liep ook een man mee met een jerrycan water en kroesen. Bij de wisseling werd er met elkaar en met de duizenden mensen aan de kant gemoedelijk intensief gesproken. Ook liepen er honderden vaders en moeders mee bij hun kind van 4-12 jaar en werden deze aangemoedigd met water, snoep en andere lekkernij. Soms om er maar even uit te stappen.  Elke stoet van duizenden mensen had de processie intensief voorbereid. De versiering in de puntjes geregeld, de muziek geoefend, de route verkend, straten stil gelegd, de taakverdeling doorgenomen, de afwikkeling aan het einde van iedere dag geregeld en de voorbereiding voor de volgende dag. Op donderdag liepen vrouwen in het zwart met een prachtige kap op het hoofd om zich als weduwe van de Heer te getuigen. Maar ook de nodige gezelligheid bij zo’n gigantische uitdaging. Onderweg werd er veel en langdurige geapplaudisseerd door het toegestroomde publiek. Voor deze grote massale groepsprestatie. De muziek speelt een zeer essentiële rol. Van verre hoor je al het gerommel van troms. Dit geluid wordt steeds sterker als de stoet je nadert in de straten van het oude centrum. Bij een druk punt zwelt de melodie van trompetten, schuiftrombones en andere blaasinstrumenten in golven aan en komt tot een climax bij een druk punt. Gevolgd door een klaterende applaus.

Elke stoet vond zijn oorsprong bij een broederschap, die al heel lang een sociale, mentale, spirituele betekenis heeft. Bij Miquel Manara kan het zijn begonnen. Miquel Manara (1681), de heerser van de stad Sevilla, die na het verlies van vrouw en moeder tot inkeer kwam. Hij schonk al zijn rijkdom aan de armen en wilde zorgen voor eten, drinken, kleding, ziekenzorg, dodenzorg, opleiden, opvoeden. In het ziekenhuis Cordidad zagen we een mooi ziekenhuis en kapel waarvoor Murillo in opdracht van Manara prachtige schilderijen had gemaakt en ook andere kunstenaars. Hier werden de armen en zieken geholpen. Een kunstenaar die ‘om niet’ de armen hielp en er niet op uit was op het verwerven van macht zoals we vaak zien bij weldoeners. De warmte van direct contact, elkaar vrijwillig helpen en er een groot feest van maken. Zelfs in een stad van 700.000 mensen wordt dit een stad bestaande uit allerlei kleine dorpscahtige buurten. Men gaat met elkaar het lijdensverhaal aan en overwint dit met vreugde en trots.

Horrordossier Groningen in Tweede Kamer debat | Woningnood ontwricht NL