De PCR-test als smoking gun voor de lableaktheorie
Nu het leger nog steeds nalaat om in te grijpen, wordt het tijd voor gecontroleerde radicalisering. Gecontroleerd radicaliseren is in tijden als deze niet veel meer dan burgerplicht. Gecontroleerd radicaliseren doe je voor een ander. De tijd van het binnen de lijntjes kleuren is voorbij. Dat betekent voor de gecontroleerde radicaal: netjes binnen de lijntjes krassen, vouwen, snijden, gummen, schroeien, beitelen en scheuren. Een aanzet.
We hebben gezien1 dat zelfs een match van het SARS-CoV-2 virus met het WIV-labvirus geen sluitend bewijs levert dat het virus uit het lab komt. Niet elke smoking gun heeft de fatale kogel afgevuurd. Wat wel definitief bewijs zou zijn: het overhaast witwassen van de PCR-test zoals die in het WIV-lab werd gebruikt. Zijn daar aanwijzingen voor?
Het Corman-Drosten paper, de onderbouwing van de PCR-test, was onwaarschijnlijk snel klaar. Destijds was er al ophef over de onmogelijk snelle peer review want alleen die cyclus loopt gemiddeld al enkele weken tot maanden, inclusief alle aanpassingen, discussies en opnieuw te beoordelen revisies. Dr. Simon Goddek maakte zich daar vorig jaar ook al druk over op zijn Substack.
De tijdlijn van Proximal Origin
De overnight peer review was niet het enige verbazingwekkende aspect van dat paper. Want hoe lang duurt het normaal gesproken om een dergelijk (pseudo-)wetenschappelijk paper te produceren? Laten we bijvoorbeeld eens kijken naar het supersnel geregelde “The Proximal Origin of SARS-CoV-2”, het artikel dat de wereld overtuigde met de veelgeciteerde conclusie: “Onze analyses tonen duidelijk aan dat SARS-CoV-2 geen laboratoriumconstructie of doelbewust gemanipuleerd virus is.”
Dat artikel, geschreven door vijf wetenschappers, werd gepubliceerd op 17 maart 2020 door Nature Medicine. Het leidde tot forse kritiek van Pieter Borger et al2. Of die kritiek terecht is laat ik in het midden, belangrijker is hoe de auteurs er zelf in werkelijkheid over dachten. Dat weten we nu dankzij opgeëiste privé-correspondentie. Maar het gaat ons om de timeline. De datum van het startschot van de productie is 1 februari, lezen we in een artikel in Wall Street Journal:
De berichten van [hoofdauteur] Mr. Andersen bevestigen dat topwetenschappers die de touwtjes in handen hadden bij grote financieringsinstanties hen aanspoorden om het document op te stellen na een conferentiegesprek op 1 februari 2020. 3
De eerste versie van Proximal Origin werd op 17 februari naar Nature gestuurd. Dat was dus al twee à drie weken na de briefing. Die versie werd afgekeurd door een peer reviewer die elke verwijzing naar een mogelijk lableak overbodig vond (vermoedelijk Marion Koopmans). Uiteindelijk werd de totale levertijd een kleine zeven weken, toen het aangepaste artikel werd geaccepteerd door Nature Medicine. Er zat bloedspoed achter, het vuur lag aan de schenen. Proximal Origin was een artikel van 15.000 woorden, opgesteld door een klein, eensgezind slagvaardig team van 5 auteurs (een productieve teamgrootte) die al van tevoren wisten wat de conclusie zou moeten worden. Dat is lekker werken. Sneller kan bijna niet – zou je denken.
De tijdlijn van de PCR-test (Corman-Drosten paper)
Laten we die productietermijn van 3 tot 7 weken eens naast het Corman-Drosten paper4 houden, de wetenschappelijke grondslag voor de corona PCR-test. 20.000 woorden, 24 auteurs. Vierentwintig. Dus hoe lang heeft de totale productie van die PCR-studie dan geduurd?
- 31 december 2019: Het Chinese Centrum voor Ziektepreventie en -bestrijding uit Wuhan bevestigt het bestaan van een cluster van [Covid-19] patiënten.
- 11 januari 2020: Edward Holmes deelt het virusgenoom.
- 23 januari 2020: Publicatiedatum van het peer reviewed paper dat ter onderbouwing van de PCR-test diende.
- 8 februari 2020: het virus met de naam SARS-CoV-2 wordt geïdentificeerd als de veroorzaker van de longontsteking 5.
Het paper was al geschreven, gepeerreviewed en gepubliceerd toen het virus nog officieel moest worden geïdentificeerd! Dat kan niet. Dat is een nieuwsbericht over een gebeurtenis schrijven die zich nog niet heeft voltrokken. En dat in een kleine twee weken nadat het (mogelijk correcte?) genoom gedownload kon worden. Dat is opmerkelijk voortvarend, zeker omdat er 24 auteurs aan het artikel bijdroegen. Wie wel eens aan co-creatie heeft gedaan weet hoe egootjes hun plasje over zoiets willen doen. In een wetenschappelijk proces zorgen die auteurs onderling voor het nodige revisiewerk, vele malen tijdrovender dan die vijf ghostwriters van Proximal Origin, die al van tevoren waren geïnstrueerd hoe de wetenschap er in hun paper uit moest zien.
Eem key figure is Edward Holmes die, volgens meerdere bronnen waaronder NRC, het virusgenoom op 11 januari 2020 beschikbaar maakte voor download. Hij wordt in de studie niet genoemd. Hij had de informatie weer van Dr. Yong-Zhen Zhang, van het Chinese National Institute for Communicable Disease Control and Prevention. Die werd later dat jaar ontslagen bij dat instituut (foutje bedankt). Zhang staat wel genoemd bij de referenties.
Laten we het erop houden dat de link tussen het beschikbare genoom en Chinese gezondheidsinstituten en laboratoria niet bepaald in de spotlights werd gezet. Holmes was wel degelijk de link tussen ‘onze’ PCR-test en de Chinezen. Hij heeft er op een of andere manier niet zo’n actieve herinnering aan (zie het stukje uit The Australian).
Edward Holmes zou later opnieuw opduiken als een van de 24 auteurs die in The Proximal Origin elke link naar het Wuhan-lab proberen te ontzenuwen.
Was de Wuhan-PCR-test niet geschikt voor dit virus?
Er wordt bij de totstandkoming van het paper niet voortgeborduurd op het noeste werk van de Wuhan-wetenschappers. Nee: de auteurs (waaronder Marion Koopmans) werden door social media op het idee gebracht:
De auteurs van het Corman-Drosten PCR-paper, virologen uit het Fauci-netwerk, verklaren waarom ze dachten dat het weleens eens SARS-virus zou kunnen zijn nog voordat dit bekend werd gemaakt.
Die vaagheid past niet in een wetenschappelijk paper. Dat roept vragen op.
Besef dat er in laboratoria al decennia met coronavirussen wordt gestoeid. Dat betekent dus: met virussen knutselen, in vitro onderzoek, proefdieren ermee besmetten, proefdieren elkaar laten besmetten, vaak in series achter elkaar. En voortdurend meten wat de virussen doen, hoe de besmettingen verlopen, of er misschien besmettingen zijn met of zonder ziekteverschijnselen, antilichamen monitoren.
In die labs worden PCR-testen gebruikt om aanwezigheid van een virus te constateren. Bij elke PCR-test hoort een wetenschappelijke verantwoording waarin staat waarom die specifieke test met die bepaalde primers goed werkt op een bepaald type virus. Zo’n paper moet er in het Wuhan-lab ook zijn geweest voor de daar gebruikte tests op (SARS) coronavirussen. Dat paper zal wel verdwenen zijn bij het off-line halen van de WIV-databases.
Waarom moest er een apart paper worden gemaakt? Waren die Wuhan-tests niet geschikt voor dit specifieke virus? Zo ja, welk(e) Twitter-account(s) wist(en) dat, begin januari 2020? Wie achtte het waarschijnlijk dat het juist om die ene virusfamilie zou gaan, en wel dusdanig overtuigend dat ze die virussequenties gingen downloaden in plaats van bij het lab te informeren of die misschien geschikte tests klaar hadden liggen? Of was er misschien een andere bron die hun daarover heeft geïnformeerd?
Je zou toch zeggen dat een test die werd gebruikt in het Wuhan-lab geschikt moet zijn geweest, eventueel met een kleine modificatie. Men liep daar begrijpelijkerwijs niet mee te koop. Er is zelfs niet gerefereerd aan het WIV, het epicentrum van corona-onderzoek. Zat daar geen nuttige kennis?
Alles bij elkaar is het goed denkbaar dat dat corona-PCR-paper alleen uit het Engels (of Chinees) omgezet hoefde te worden. Met wat extra redactie in verband met de onzekere situatie van een nog niet in kaart gebracht virus van onbekende herkomst en zonder verwijzingen naar het lab. Het zou zomaar een rookgordijn kunnen zijn.
Als de test NIET in het Wuhan-lab werd gebruikt (en hoe wisten ze dat dan?) zou ik graag willen weten hoe in Wuhan de besmettingen met een vrijwel identiek coronavirus werd getest. Het bijbehorende paper kan dan naast het Corman-Drosten paper worden gelegd.
Wat is het waarschijnlijkst:
- Een PCR-test is nooit gebruikt bij het coronavirus-onderzoek in Wuhan.
- De PCR-test is wel gebruikt maar betrokken virologen, vaccinfabrikanten, toezichthouders gingen ervan uit dat er in Wuhan geen onderzoek werd gedaan naar precies die virussen.
- De PCR-test was in gebruik maar het lab noch de betrokkenen virologen konden daarmee naar voren komen. Daarmee zouden ze de vinger opsteken: “Kijk hier! Wij testten al op dat virus!” Dan trek je wel de aandacht.
- Om een pandemie-ramp te voorkomen en in een wanhoopspoging de zaak misschien nog met een sisser af te laten lopen moest er toch echt per direct een test komen. Hoe los je dat dan op als je weet dat de test bij de bron van het virus te vinden is, zonder de bron bloot te leggen? Dat kan bijvoorbeeld via een omweg, van laborant of onderzoeker naar superieuren, naar een overheidsinstantie die het door een buitenlandse connectie laat ‘lekken’ en daarvan een doodlopend spoor te maken.
Spannend hè.
Eigenlijk maakt het niet zo heel veel uit of de ziekte zoönose is of uit een lab is gelekt. De grootste schade is aangericht door de hysterische overreactie van de medische bio-industrie: virologen, farmaceuten, toezichthouders en subsidiërende overheden. Alle focus ligt op nu het virus maar de test verdient zeker zoveel aandacht. Overeenkomsten tussen testen zeggen meer dan overeenkomsten tussen virussen. Het zou een onweerlegbare missing link kunnen zijn.
De virologen hebben een hysterische maatregelcascade in gang gezet. Misschien kwam het virus niet eens uit het lab maar zij dáchten in elk geval van wel. Ze schrokken zich te barsten toen die zieken werden gesignaleerd: een heterdaadje, we zijn de klos. Met Fauci voorop. Ze wisten dat de Chinese PCR-test zou voldoen en werkten die methode om tot een nieuw paper voor een test op een novel virus, om de link met het lab te omzeilen. Dat is snel gepiept. Die voorkennis zou dan aantonen dat SARS-CoV-2 wel degelijk uit het lab afkomstig is.
De oorzaak van speculaties als deze is het achterhouden van bewijsmateriaal waarmee zo’n scenario eenvoudig zou kunnen worden ontkracht danwel bevestigd. Dat krijg je ervan. Weg vertrouwen. Op naar gecontroleerde radicalisering.
