Er wordt rustig en doordacht gepraat over vaccinatie door neuroloog Dr. Jan Bonte (ook bekend als Jan B. Hommel, Dr. Jan Vosters, voormalig directeur GGD Zuidoost-Brabant en Frank Roodenburg, huisarts.

Nu zegt Jan Bonte in dit gesprek dat er meer jonge mensen overlijden aan Pfeiffer dan aan Covid. Dat heb ik niet kunnen verifiëren, ik lees nergens iets daarover, wel over lange termijn effecten die aan bepaalde typen kanker gekoppeld kunnen worden maar ook de getallen daarbij zijn toch niet te vergelijken met Covid. Ik wil het hem graag vragen, hij heeft vast wel studies daarover. Het gesprek bevestigt verder ongeveer alles wat ik afgelopen jaar schreef, dus voor VV-lezers weinig nieuws onder de zon. Maar nu wel uit de mond van een voormalig hoofd GGD, een belezen en uitstekend ingevoerde neuroloog en een ervaren huisarts. Ik heb afgelopen jaar gelukkig geen onzin geschreven, als ik deze mensen mag geloven.

Des Pudels Kern

Asymptomatisch of niet, het komt uiteindelijk toch weer neer op de vraag: hoeveel mensen mogen er doodgaan? Als dat een hoog percentage van de bevolking is, ga je op zoek naar de oorzaak. Als je een oorzaak vindt, ga je die voortijdig proberen op te sporen, te isoleren en te voorkomen. Dat kan best een stofje zijn dat sommige mensen bij zich dragen. Zie je dat aankomen, dan probeer je het voor te zijn. Ik vind dat niet fout. Stel je zit plots met onverklaarbare infectiesterfte en het blijkt in de waterleiding te zitten, dan ga je de aanvoer van dat virus (of die bacterie) toch ook aanpakken, al heeft het leidingstelsel geen symptomen?

Het werkelijke probleem zit hem naar mijn idee niet de asymptomatische ziekte; het is de stupiditeit waarmee het probleem wordt bestreden. Ineffectief en desastreus. Het is de onwetenschappelijke incompetentie (met een onzinnige virusdetectie-test in plaats van een infectietest), de aperte stommigheid, de halsstarrigheid, de ambtenarenwetenschap, de vervlechting van belangen van politiek, journalistiek, wetenschap en rechtspraak. Vooral politiek – en dat moeten we onszelf aanrekenen: uiteindelijk kiezen wij zelf incapabele bestuurders die dit allemaal laten gebeuren. Het zijn geen leiders, het zijn geen visionairs of ideeënmensen. Het is de domheid van democratie, de domheid van onze vrijheid.

Onze beleidsmakers zijn managers, polderaars, compromissponzen die zich laten leiden door irrationele sprookjes en doemscenario’s met de daaruit voortvloeiende hysterie. Vandaar ook de bio-massa idiotie, toeslagen- en OMT-affaires, Sywert-schandaaltjes en klimaattafels. Waardoor er nog steeds geen verstandige en effectieve co-oplossingen worden aangegrepen zoals ivermectine.

De parallel met het weigeren van kernenergie dringt zich op. Ook dat had allang onderdeel moeten zijn van de oplossingsmix waarmee we de desbetreffende gigantische problemen te lijf gaan. Maar dan staan er wetten in de weg en praktische bezwaren, en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren.