Ernst Kuipers, Milgram en de hete aardappel van verantwoordelijkheid

Mensen zijn tot gruwelijke daden in staat als iemand hun ervan verzekert dat zij de verantwoordelijkheid van die daden zelf niet hoeven te dragen. In 1963 werd dat wetenschappelijk gedemonstreerd in het beroemde experiment van Milgram. We zien een dergelijk experiment zich nu voor onze ogen afspelen, met Ernst Kuipers in de hoofdrol.

Hij legt ook uit dat het rivm de kosten/baten analyse scherp in de gaten houdt en op basis hiervan een vaccinatie niet kan adviseren voor gebruik bij 60-minners. Hetzelfde rivm dat in het laatste rapport schrijft dat “in de acht weken na vaccinatie er een verlaagd risico is op overlijden, ten opzichte van het risico zonder deze vaccindosis.” Je wordt er kennelijk vooral gezonder van, althans je verlaagt de kans op overlijden. Zwart op wit. Vanwaar dan die aarzeling? Gebeurt er misschien iets ná die periode van 8 weken? Daar zwijgt het rapport over.

Voor goed begrip: het is exact dezelfde prik als de vorige drie prikken waarmee 13 miljoen Nederlanders zijn ingespoten, soms dankbaar, soms onder druk, meestal onverschillig. De terughoudendheid van Kuipers betreft precies dezelfde prik die de overheid avond aan avond via haar talkshows heeft gepusht. Een medicijn waarvoor honderden uren reclame is gemaakt, product placing, nudging, documentaires, IC-frontberichten, fake journalistiek – alles, werkelijk alles is uit de propagandakast getrokken. Overheidsadviseurs, ministers, BN-ers, hoofdredacteuren, werkgevers – geen gelegenheid lieten ze voorbij gaan of dit identieke middel, al drie rondes toegediend en waarvoor Kuipers niet zijn hand in het vuur durft te steken bij een vierde keer, werd neergezet als “de enige uitweg”. Wie het niet nam was een asociaal, een domkop, een verstotene, werd geridiculiseerd, gecanceld of als gevaarlijk beschouwd. Niet door iedereen (gelukkig) maar er werd wel op aangestuurd. Chargeer ik? Nee, ik geloof het eigenlijk niet.

Eindelijk heeft het zich kunnen bewijzen -the data are in- en nou houden ze zomaar ineens in. Het is dit vaccin dat Kuipers nu niet durft te adviseren omdat hij verantwoordelijk kan worden gehouden “als er eventuele bijwerkingen [“zouden zijn” – vul ik maar aan, hij heeft moeite het uit te spreken].”

Pardon!? Dus zolang hij niet verantwoordelijk was (of niet expliciet op zijn verantwoordelijk was gewezen, wie weet), maakte het hem eigenlijk niet zo heel veel uit wat burgers keer op keer werd ingespoten. Volksgezondheidsaspecten telden kennelijk niet. Hij was gedekt en nu niet, dat is het verschil.

De prik was dus toch niet zo veilig. Het waren toch geen wappie-verhalen, van die bijwerkingen. Ze waren ook niet zo zeldzaam als Lareb deed voorkomen. Maar als daar iets over werd gezegd was dat fake news, het besmeuren van De Heilige Staatswetenschap.

Uitschakelen van het Moreel Kompas

Verantwoordelijkheid is dus echt een soort doosje dat je aan iemand anders kunt geven en dan ben je er vanaf. Vooral niet in kijken. Moraliteit, bezorgdheid, empathie, gezond verstand, schuldbewustzijn – dat speelt allemaal geen rol. Als er een handtekening ergens onder staat dan mag het geweten uit. Moet dat uit, zelfs. Een dreiging met straf schakelt het geweten ineens weer aan.

Dat zet tot nadenken. Hadden de OMT-leden, farma-vertegenwoordigers en ander medisch volk de vaccinaties nooit geadviseerd als zij zelf verantwoordelijk waren gehouden? Het erge is: waarschijnlijk wel, in blind vertrouwen. Ze hebben zich vast ook laten prikken, net als hun kinderen en andere dierbaren.

We weten dat de farmaceuten contractueel zijn ontslagen van hun verantwoordelijkheid. Dat vaccin moest er immers komen, koste wat kost, want de overheden wilden laten zien dat ze adequaat konden optreden in tijden van radeloze paniek. Paniek veroorzaakt door experimenterende virologen die hun business in rook zagen opgaan en het vuurtje snel wilden uittrappen. Ook zij (overheden en virologen) misten de visie om de uiteindelijke effecten van hun handelen in te schatten.

Het vaccin was toen echter nog niet af. Er was al jarenlang aan gewerkt, samen met een discrete groep topvirologen en een Chinees laboratorium, gesponsord met stiekeme US Dollars van Fauci. Alle betrokkenen realiseerden zich dat het vaccin in deze staat niet goedgekeurd kon worden dus werd er een construct bedacht waar iedereen zich in kon vinden: de “EUA”, toestemming voor gebruik in een noodsituatie. (Ik houd het kort, lees de serie “Vraag het Marion” van Jan Bonte voor gedetailleerde informatie of lees dit kortere artikel. Ook Robert Kennedy schrijft hierover in zijn onweersproken aanklacht tegen Fauci, link hieronder.)

Nu de farmaceuten niet meer verantwoordelijk waren, wie was het dan? Misschien het eerstvolgende station: de FDA. Maar Fauci had geen reden om zich zorgen te maken, die was al eerder met meervoudige moord weggekomen. (bron: Robert Kennedy, € 3,34). De topvirologen stonden veilig onder zijn paraplu. Toezichthouders werden en worden betaald door de farmaceuten, met grenzeloos vertrouwen in de reputatie van eerdere vaccins, ondersteund door Bill Gates en sterk aangemoedigd door overheden (we horen ook nu weer Paulusma vragen of Kuipers zijn invloed wil uitoefenen op het wetenschappelijk proces). In een vloek en een zucht werd alles geregeld. Voor de hele keten daaronder was de verantwoordelijkheid weggenomen: het woord ‘goedkeuring’ was gevallen, ze mochten het uitrollen. De keten was veiliggesteld: elke witte jas kon zich beroepen op de witte jas erboven.

Die ingeslagen weg bleek te smal om te keren. En velen hebben beslissingen genomen waarmee ze ook voor zichelf een point of no return hebben gepasseerd.

Terugtrekkende bewegingen

Een paar weken geleden beweerde Věra Jourová van de Europese Commissie:

De EC maakt dus een terugtrekkende beweging. Tegelijkertijd komt de jurisprudentie komt op gang. Er zijn voorbeelden van vaccin-slachtoffers die schadevergoeding krijgen toegekend, te betalen door de overheid, er zijn ook voorbeelden van verzekeringen die claims van vaccinatieschade weigeren omdat de patiënt vrijwillig gekozen heeft voor het risico. Zoveel landen, zoveel rechtssystemen. Het wordt afwachten welke kant dat op gaat rollen. Erkenning van vaccinatieschade zal nog de nodige problemen opleveren, ook in Nederland: kijk naar hoe de Staat omgaat met Groningen en met de Toeslagenaffaire.

Het is ook duidelijk waarom Hugo de Jonge zo stellig was: “Vaccinatiedwang, dat moet je niet willen. Dat gaan we dus niet doen.” Daar lagen twee redenen achter: 1) het past niet in een vrije democratie (yeah right) en 2) als we ertoe dwingen, maken we ons verantwoordelijk. Maar “drang”, dat zou dan eventueel wel kunnen in een vrije democratie.

En nu hebben we behalve de EU dus ook Kuipers die niet (meer?) onvoorwaardelijk instaat voor de vaccins. Als hij zelf overtuigd was van het massaal levensreddende effect en het zag als een boost voor de volksgezondheid, dan zou hij nu door de roeien en de ruiten moeten gaan voor de prik die hij al twee jaar heeft staan te pushen als OMT-lid en als minister. Vergelijk dat eens met de artsen en wetenschappers die blijven strijden voor het inzetten van ivermectine – zo zit Kuipers er duidelijk niet in.

Het klinkt eerder alsof hij er persoonlijk niet zoveel mee te maken hoeft te hebben. Als anderen het per se willen, be my guest -lijkt hij te zeggen- maar ik laat deze beker nu liever aan mij voorbij gaan.

De radeloosheid van de enkeling

Huisarts Frank Roodenburg ziet om zich heen wat er zoal misgaat met de vaccinaties en houdt de studies hierover goed bij. Hij staat in zijn bezorgdheid zo goed als alleen, waardoor hij het contact met zijn beroepsgroep is kwijtgeraakt, zo vertelde hij bij Blackbox (kijk vanaf van 53:30).

Zijn collega’s, zowel huisartsen als specialisten hebben zelfs hun kinderen zo snel mogelijk laten vaccineren en blijven maar doorprikken. Het meemaken van zichzelf voortslepend wanbeleid en het aanhoudende onvermogen om daar iets aan te doen leidt vaak tot radicalisering. Je wordt steeds uitgesprokener (ik herken het).

Roodenburg betitelt de vaccinatie als “gifspuit” en is overtuigd van een depopulatieplan. Hij stelt dat zijn collega’s “blokkeren” omdat zij het geestelijk niet rond krijgen dat zij hun kinderen schade hebben toegebracht. Zij kunnen dat besef onmogelijk rijmen met hun bedoelingen, hun geloof in de medische hiërarchie waarop hun bestaan is gebouwd – kortom het past niet in hun eigen identiteit. Wat moet je van jezelf denken als je je kinderen zo in gevaar hebt gebracht? Als arts nota bene? Als je de dood van een aantal patiënten hebt veroorzaakt? Dat is inderdaad niet rond te breien. Het verstand staat dan stil en zal tot het bittere einde volhouden dat het toch echt het enige juiste was om te doen. Heel misschien wordt daar later aan toegevoegd: “- op dat moment tenminste, we wisten niet beter”. Sommigen wel.

Maar ook bij huisarts Roodenburg zelf stokt het verstand, net zo begrijpelijk. Hij vermoedt een depopulatieplan van de elite. Ik snap dat in zoverre, dat het dermate ernstig is dat je het redelijkerwijs niet meer als een misstap kunt beschouwen. En zeker niet nu de lijn stug wordt doorgetrokken terwijl er steeds meer rode vlaggen staan te wapperen. Maar toch klopt zijn eigen gedachtengang ook niet.

Hij veronderstelt dat zijn collega-medici uit goede bedoelingen handelden. Hij denkt er echter anders over zodra het gaat om mensen en processen die zich buiten zijn blikveld verbinden. Maar hoe zit het dan bijvoorbeeld met ziekenhuisdirecteuren? Professoren? Het OMT, het NHG? Het NTVG? De goedkeurende gezondheidsinstanties zoals het CBG? rivm, EMA, KNAW, NTVG en hun toezichthouders? Het is overal van hetzelfde laken een pak. Mensen zijn bang en onzeker gemaakt, vallen terug op autoriteiten, op zekerheden uit het verleden (vaccins) en er is geen reden om aan te nemen dat dat niet doortrekt tot Gates en Fauci zelf: ze geloven waarschijnlijk werkelijk dat het uiteindelijk toch echt de beste richting is die zij hebben gekozen en hebben zich ook laten vaccineren.

Desondanks construeert Roodenburg een beeld van Illuminati op wie dat proces om de een of andere reden geen vat zou hebben. En die zouden dan verder iedereen eronder een rad voor ogen hebben kunnen draaien.

Dat gaat er bij mij gewoon niet in, dat krijg ik dan weer niet rond. Alsof dat dan ineens géén oude mensen zijn die zich snel hebben laten vaccineren… Nee: de slechterikken, die zitten in onszelf.

Het zijn opwindende tijden. Ik begon met een ‘experiment’ maar eigenlijk beleven we een Bond-film. “Vie vil pennetreet ze kebbinets”. Hoe spannend wil je het hebben.